سنگاپور چگونه به شهری با نوآوری سبز تبدیل شد؟
سنگاپور تنها 700 کیلومتر مربع مساحت دارد، در عین حال بیش از 5.7 میلیون نفر را در خود جای داده است. سنگاپور از زمان به دست آوردن استقلال در سال 1965، خود را به شهری با نوآوری سبز تبدیل کرده و توانسته است زندگی شهری را با طبیعت ترکیب کند که هم اکنون یک شهر سبز است.
سنگاپور چگونه طبیعت خود را از دست داد؟
سنگاپور برای اولین بار در سال 1819 توسط بریتانیا کشف و مستعمره شد و به طور رسمی این کشور تأسیس شد و پایتخت آن هم به همین نام است. سرعت رشد این ایالت، هم از نظر زیرساخت و هم از نظر جمعیت، به قدری سریع بود که گیاهان و جانوران خود را با سرعتی بر خلاف هر کشور دیگری از دست داد. بطوریکه 90 درصد از جنگل‌ها، 67 درصد از گونه‌های پرندگان بومی و 40 درصد از پستانداران به دلیل رشد سریع شهری از بین رفتند.
البته سطح صنعتی شدن دیگر پایدار نبود، در سال 1967، دو سال پس از استقلال سنگاپور، برنامه‌هایی برای تبدیل این کشور به یک «باغ شهر» و تعیین زمین برای تبدیل شدن به ذخایر طبیعی اجرا شد.
اما فضای سبز تنها مشکل شهر نبود. آلودگی هوا در حال تبدیل شدن به یک موضوع رو به افزایش بود، تا جایی که در سال 1996 این کشور یکی از بالاترین سطوح انتشار را در کره زمین داشت.
طرح سبز سنگاپور
در اوایل دهه 1990، طرح سبز سنگاپور (SGP) ایجاد شد و سپس 12 سال بعد در سال 2002 به عنوان SGP 2012 مجدداً تأسیس شد که بر سه حوزه اصلی تمرکز داشت:
- هوا و تغییرات آب و هوایی
- آب و زمین تمیز
- طبیعت و بهداشت عمومی
هدف این بود، مشکلاتی را که تا سال 2012 با آن مواجه خواهد بود از طریق گسترش آموزشی، کمپین‌های آگاهی‌بخشی و تغییرات زیرساختی برطرف کند. بخش بزرگی از این طرح در مورد احیای فضای سبز و یافتن راه‌های نوآورانه برای احیای شهر بود که سنگاپور با موفقیت توانست به عنوان یک شهر “بیوفیلیک” شناخته شود.
شهر بیوفیلیک چیست؟
کلمه “بیوفیلیک” به معنای عشق به طبیعت و جهان طبیعی است. سازمانی برای همکاری با شهرهای سرتاسر جهان به نام شهرهای بیوفیلیک وجود دارد تا به آنها کمک کند، طبیعت را با برنامه ریزی شهری ترکیب کنند.
ما اهمیت تماس روزانه با طبیعت را به عنوان عنصری از زندگی شهری تصدیق می‌کنیم. مسئولیت اخلاقی شهرها برای حفظ طبیعت جهانی به عنوان زیستگاه مشترک زندگی انسان و غیرانسان حائز اهمیت است.
سنگاپور از سال 2013 عضو شهرهای بیوفیلیک بوده است.
مزیت‌های ترکیب طبیعت با زندگی شهری
بسیاری از بازسازی‌های سنگاپور توسط دکتر چئونگ کون‌هن، ریاست آژانس توسعه شهری انجام شد. بخشی از کار او اجرای یک برنامه تشویقی برای تشویق شرکت های ساختمانی و صاحبان املاک برای نصب باغ‌های روی پشت بام و دیوارهای عمودی گیاهان بود.
از سال 2009، این طرح بیش از 100 ساختمان را با بام‌های سبز، باغ‌های خوراکی، باغ‌های تفریحی روی پشت‌بام و دیوارهای سرسبز مقاوم‌سازی کرده است. این نه تنها به بهبود شهر از منظر زیست محیطی کمک کرده است. بلکه زیبایی شناسی منحصر به فرد و متمایز سنگاپور را نیز تثبیت کرده است. شهر بازل سوئیس، یک بام سبز شد.
این طبیعت سبز، به کاهش اثر گرمای شهری کمک کرده است. در عین حال کیفیت هوا را بهبود بخشیده است. زیرا گیاهان به عنوان تصفیه کننده و فیلتر هوا عمل می کنند.
چئونگ امیدوار است که سنگاپور هم از نظر کارایی ساختمان و هم از طریق گنجاندن فضای سبز در طرحها به سبز بودن ادامه دهد. اما او همچنین معتقد است که می‌تواند به عنوان طرحی برای یادگیری سایر شهرها باشد. او به نشنال جئوگرافیک گفت: «بسیاری از شهرها، به ویژه در آسیا پرجمعیت هستند. اما تجربه ما نشان می‌دهد که آن شهرها می‌توانند قابل زندگی باشند.»
سنگاپور یک نمونه‌ی واقعی و موفق از سبز بودن، شهرها می‌باشد.
